Polenta (wł. polenta z łac. pollenta) – włoska potrawa ludowa sporządzana pierwotnie z mąki kasztanowej obecnie na ogół z mąki kukurydzianej lub kaszki kukurydzianej, niekiedy z dodatkiem sera i różnych sosów, np. sosu pomidorowego. Rodzaj mamałygi.
Popularnym sposobem podawania i przygotowywania polenty jest przełożenie gotowej mamałygi do niskiego naczynia. Po ostygnięciu kroi się ją na dowolne kawałki, a następnie grilluje z każdej strony.
Przepis:
Składniki:
1 kg mąki kukurydzianej, 2 litry wody, 15 gramów soli.
Sposób przygotowania:
W dużym garnku zagotowujemy wodę i sól, w drugim garnku trzeba naszykować jeszcze jedną pomocniczą porcję wrzącej wody. Gdy woda wrze, wsypujemy 600 g mąki jednym strumieniem jak deszcz – nie za ostro, tak aby woda nie przestała wrzeć, a mąka się nie zbiła i nie zrobiły kluski. Całość należy przez cały czas mieszać okrągłym ruchem, posługując się drewnianą łopatką. Gdy polenta zacznie gęstnieć, trzeba uważać, aby nie zrobiła się zbyt twarda. W tym celu należy szybko dodać parę łyżek gotującej wody którą naszykowaliśmy w drugim garnku. Cała sztuka polega na tym aby polentę uczynić twardą, a potem ją zmiękczyć. Po kwadransie dorzucamy następnie 400 g mąki i powtarzamy te same operacje kręcenia i dodawania wrzącej wody, gdy polenta staje się za twarda. Po mniej więcej pół godzinie polenta będzie gotowa, osiągnie należytą konsystencję, a zauważyć to łatwo gdyż wówczas odchodzi od ścian garnka. Jednak według klasycznych przepisów to jeszcze nie koniec. Zaleca się bowiem jeszcze ukręcanie potrawy przez jakiś czas, co najmniej przez pół godziny aby dodać jej smaku i pozbawić leciutkiego gorzkawego śladu który jeśli pozostaje świadczy o pośpiechu i braku cierpliwości tego, który polentę przygotowywał. Gdy polenta jest gotowa, należy ją wylać na marmurowy zmoczony blat (w naszych warunkach po prostu na tacę blaszaną lub zwilżony blat szklany) i nadać jej odpowiednią grubość. Polentę można przechowywać w chłodzie dosyć długo.